Terug naar contact in levenden lijve?!

gemist contact 

Na een weekje vrij in Friesland, heb ik zin om weer aan het werk te gaan. Ik ben blij dat ik meer mensen fysiek zal gaan ontmoeten de komende tijd. Contact in levenden lijve, dat heb ik gemist! De laatste weken verliepen zeer rustig hier in de praktijk. Er waren afzeggingen uit angst voor besmetting of vanwege andere prioriteiten: thuiswerken, kinderen lesgeven of plotselinge werkloosheid. Ook waren er cliënten voor wie beeldbellen totaal geen optie was.

overlevingsstand

Gelukkig is er in mijn directe omgeving voor zover ik weet nog niemand ziek geworden door het Coronavirus. Toch hoor ik van veel mensen dat ze terecht zijn gekomen in een soort overlevingsstand. De ervaring alleen het hoogst noodzakelijke voor elkaar te kunnen krijgen. Je aanpassen aan sterk veranderde omstandigheden is zwaar. Het kost tijd en het vreet energie, bij iedereen op een andere manier. Ik heb dat zelf ook ondervonden.

COVID-19 maakt moe

Ik had weinig live afspraken in de praktijk en daarnaast beeld-bel-afspraken. Ik dacht fijn toe te komen aan achterstallig leeswerk, maar dat viel in werkelijkheid tegen. Ik was tot mijn verbazing vaak moe, maar waarvan? Ik denk puur door de veranderingen en de vragen die COVID-19 met zich meebrengt: hoe kan ik contact onderhouden met mijn bejaarde moeder, met familie en vrienden en cliënten, hoe hou ik mezelf en de praktijk veilig, en breder: gaat onze samenleving, de wereld, dit aankunnen? Wat ook energie kost, is jezelf telkens inhouden: je spontane opwelling om iemand te omarmen, de behoefte om s’avonds langs te gaan bij je vrienden of je zin in een strandwandeling. Bij alles nadenken: kan dit wel of toch niet?

therapie van het contact

Gestalttherapie wordt wel eens omschreven als ’therapie van het contact’. Volgens de gestalttheorie is menselijk contact even noodzakelijk voor mensen als zuurstof en water. Geen wonder dus dat veel mensen in deze Coronatijd waarin hun gewone sociale leven wordt verstoord, somber of zelfs agressief worden. De mens is verbonden met zijn omgeving, met familie, buren, vrienden, collega’s, gemeenschap(pen) en de rest van de wereld. Volgens de gestaltbenadering ervaren mensen psychische problemen wanneer het contact met hun omgeving (ooit) verstoord is geraakt en ze dat niet kunnen herstellen.

Contact in gezonde relaties geven ons leven betekenis en een gevoel van verbondenheid. Daardoor hebben alleen-wonende mensen het nu extra moeilijk. Uiteraard legt Corona ook ongezonde relaties bloot en de onveiligheid die dat met zich meebrengt, bijvoorbeeld voor kinderen.

De meeste mensen zullen gelukkig in staat blijken om zonder hulp de draad weer op te pakken en hun contactennetwerk te herstellen naarmate de Corona maatregelen versoepeld worden. Al heb ik het vermoeden dat de anderhalve-meter-samenleving voor iedereen een opgave blijft.

verbinding zoeken

Mensen die structureel vastlopen in het contact met hun omgeving, kunnen baat hebben bij hulp van een gestalttherapeut. In het contact met de therapeut kan het herstelproces op gang komen. Daarbij is veel aandacht voor het lijfelijk en zintuiglijk ervaren. Logisch dus dat voor een gestalttherapeut beeldbellen een noodoplossing is. Uiteindelijk is het me best meegevallen wat er kan met beeldbellen. Het is beter dan niets, maar het blijft behelpen. Voor een vergadering of college over een bepaalde inhoud, is het een geschikt en efficiënt medium. Maar voor therapie geldt dat niet. Het contact is beperkt. Er zit techniek tussen jou en de ander, hoe mooi en technisch perfect ook, (is vaak helaas niet geval) de verbinding blijft gebrekkig. Je kijkt elkaar niet in de ogen -we doen maar alsof- en alles wat ons lichaam vertelt, blijft buiten beeld.

veilig beeldbellen als alternatief

In een vorig bericht noemde ik Skypen of Zoomen als optie, maar dat is achterhaald. Voor de medische beroepen en de GGZ bestaan er veiliger programma’s, dat wil zeggen waar geen inbraak mogelijk is van buiten af en waar geen gegevens opgeslagen worden. De kwaliteit van de verbinding is niet altijd even goed merkte ik. Ik heb de laatste weken een programma getest en inmiddels heb ik twee andere op proef. Hoewel het niet ideaal is, wil ik veilig beeldbellen wel blijven aanbieden als alternatief. Wie verkouden of grieperig is of wie voorlopig liever niet naar de praktijk komt, kan van die mogelijkheid gebruikmaken.

RIVM richtlijnen

Ik hoop van harte dat het goed gaat met een ieder die dit leest. Ik realiseer me dat terugkomen naar de praktijk niet voor iedereen vanzelfsprekend is, door veranderde omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer je je werk bent kwijtgeraakt. Wie er aan toe is om de draad van de therapie weer op te pakken is van harte welkom, fysiek dan wel virtueel.

Ook de wandelcoaching/therapie wil ik weer gaan starten. Contact buitenshuis lijkt inmiddels veiliger dan binnen. Wel even proberen of dat lukt, op anderhalve meter afstand. Verder gelden uiteraard alle richtlijnen van de RIVM en van de verzekeraars hier in de praktijk: extra hygiëne na ieder bezoek, afstand houden, enfin, we kennen het rijtje zo langzamerhand. Ik hoop van harte dat dit snel weer écht anders kan!